Odlot (2009 - kino)

     Przejrzałem listę dotychczasowych filmów od Pixara i wychodzi na to, że ich najnowsza animacja pt. „Odlot” jest dziesiątą z kolei. Widziałem prawie wszystkie (poza Ratatuj, do którego cały czas nie mogę się przekonać) i podobnie jak większość widzów uważam, że jest to najlepsza obecnie wytwórnia filmów animowanych. Każda z owych produkcji zdobyła uznanie wśród krytyków filmowych oraz zwykłych widzów, nie raz można było usłyszeć takie określenia jak: nowatorski, przełomowy czy nawet arcydzieło. Ostatnia produkcja, Wall.E zrobiła jak na razie największe zamieszanie pod względem ochów i achów, choć ja do tego niezwykle licznego grona nie zaliczam się. Bo Wall.E był kolejnym krokiem, kolejną jeszcze wyżej postawioną poprzeczką dla konkurencji, ale do przełomu trochę jednak zabrakło. Na „Odlot” wybrałem się bez specjalnego entuzjazmu, choć z przekonaniem, że idę na fajną, rozluźniającą animacje made by favourite Pixar… I nie rozczarowałem się, wręcz przeciwnie, z kina wyszedłem totalnie oczarowany.



     Początek filmu, te kilka minut, w których poznajemy historię głównego bohatera, Carla Fredricksena, jest absolutnym arcydziełem zasługującym na wszelkiego rodzaju nagrody i wyróżnienia. Czarodzieje z Pixara bez problemu zmanipulowali mój umysł, siedziałem zafascynowany wylewającą się z ekranu emocjonalną magią, a ta dźwięcząca cisza (przy pełnej sali rodziców i dzieciaków), kiedy główny bohater pojawił się na ekranie bez żony utwierdziła mnie w przekonaniu, że żal i smutek nie tylko mi ścisnął gardło. I już w tych pierwszych minutach objawiło się coś, czego w animacjach i chyba ogólnie filmach dla dzieci jeszcze nie było, bowiem „Odlot” jest filmem zabawnym, ale przede wszystkim smutnym, bardziej „na poważnie”. No, może nie tyle smutnym, bo do dramatu jednak daleko (choć są momenty bardzo przygnębiające), ale został przepełniony ogromną dawką sentymentalizmu i melancholii. Do tej pory animacje były wypisz, wymaluj rasowymi komediami z luźnymi, pouczającymi morałami odnoszącymi się do przyjaźni, miłości, a także przyrody i ogólnie całego świata. „Odlot” (powtórzę się) jest zabawny, ale jeżeli popatrzeć przez pryzmat dotychczasowych produkcji, jest jednak zupełnie inny. Dla mnie stanowi to gigantyczny plus, a jeśli dodać do tego ilość wątków poruszających poważniejsze tematy (śmierć bliskiej osoby, tęsknota, niespełnione marzenia, samotność, utracone dzieciństwo i wiele więcej) to w rezultacie „Odlot” okazuje się najbardziej dojrzałą animacją dla dzieci. Bo, co bardzo ważne, to dalej jest film dla dzieci! Pixar w tej materii dokonał czegoś przełomowego, bowiem w niezwykle lekki, przystępny sposób dla młodszej widowni poruszył tematy ważkie, bliższe widzom starszym aniżeli młodszym. Rewelacja, czegoś takiego się nie spodziewałem.
     „Odlot” to nie tylko treść, to także rozrywka. Przyznam, że zupełnie nie widziałem, czego mam się spodziewać po historii staruszka wędrującego z przyczepionym do pleców dwukondygnacyjnym domem jednorodzinnym unoszącym się nad ziemią dzięki kolorowym balonikom… :) Jednak wyobraźnia i pomysłowość scenarzystów z Pixara nie zna chyba granic, potrafią i zaskakiwać i czynią to bez większego wysiłku dzięki czemu film wciąga do reszty, a dialogi, zawarty w nich humor, a także znakomicie rozpisane postacie stoją na najwyższym poziomie. W filmie nie zabrakło oczywiście spektakularnej i wesołej akcji, co czyni przygodę jeszcze bardziej atrakcyjną. Warto jeszcze wspomnieć o dubbingu, który niejednokrotnie potrafił zepsuć nawet najlepszy film. Na szczęście ten w „Odlocie” jest taki, jaki być powinien.. Jest jeszcze jedna rzecz, która rzuciła mi się w oczy, a której w innych animacjach chyba nie było. W „Odlocie” najważniejsze napisy (np. okładka książki, podpis pod zdjęciem) były w języku polskim, a nie angielskim!
     Czy „Odlot” posiada jakieś zgrzyty? Na pewno, jednym z nich może być wszystko to, co mi się podobało (czego dowodzą recenzje na innych blogach). Mankamentem może być również zwiastun filmu, który wg mnie ukazuje za dużo humorzastych scen (tzn. tych najlepszych). Poza tym gdzieś tak w połowie filmu jest moment, w którym deczko akcja siada, ale to już jest czepianie się na siłę. Krótko mówiąc podobało mi się. Każdy wie, że Pixar lubi eksperymentować, przecierać szlaki dotąd nieznane animacjom, ale tym razem otrzymaliśmy coś nieprawdopodobnie doskonałego i wyjątkowego. „Odlot” jest najlepszą animacją i jednym z najlepszych filmów, jakie do tej pory widziałem. Wątpię, aby następne animacje (Auta 2, Toy Story 3) były na tak wysokim poziomie (choć bardzo bym chciał). Długo zastanawiałem się nad oceną tego filmu, dla wielu czytelników będzie kontrowersyjna, ale... jakoś nie wydaje mi się, aby była specjalnie zawyżona… :)



     Reasumując, z całego serca polecam wybrać się do kina. Z dzieciakami, z rodzicami, z dziadkami, idźcie, bo dawno nie było w kinach filmu tak uniwersalnego i znakomicie zrealizowanego.

::::::::::::::::: 10-/10 :::::::::::::::::

P.S. W wielu recenzjach pojawiają się porównania do ostatniego hitu pt. Wall.E. Nie ma co porównywać, Odlot miażdży blaszaka :)


Kliknij tutaj aby przesłuchać wszystkie dotychczasowe zagadki będące listą najciekawszych utworów filmowych.

+DODAJ KOMENTARZ - ZOBACZ KOMENTARZE+