Tajne przez poufne (2008 - kino)

     Tydzień temu wraz z dziewczyną stanęliśmy przed trudnym wyborem. Ja chciałem iść na "W sieci kłamstw" Ridley’a Scotta a moja druga połowa na "Tajne przez poufne" braci Coen. Jako, że jestem facet stanowczy, zawsze stawiam na swoim i zawsze mam ostatnie słowo więc nie było innej możliwości i poszliśmy na "Tajne przez poufne" hehe:)
     Osbourne Cox jest tajnym agentem CIA. Jego praca i małżeństwo zmierzają ku niechybnej katastrofie, a w dodatku prześladuje go problem z alkoholem. Harry Pfarrer jest szeryfem w ministerstwie skarbu, którego hobby to m.in.: internetowe randki za plecami żony, konstruowanie pomysłowych zabawek erotycznych, nie wspominając o sypianiu z nieszczęśliwą żoną Osbourna.. Kiedy Ozzie zostaje wyrzucony z pracy, postanawia opisać wszystkie poufne działania CIA, nie zdając sobie sprawy z tego, jak niewiele wie. Szkic wspomnień trafia jednak do kolejnej z kochanek Harry’ego, szalonej pracownicy siłowni Litzke i jej głupkowatego kolegi Chada Feldheimera. Przekonani, że posiadają ściśle tajne informacje uznają, że to znakomita okazja na zarobienie pokaźnej sumy pieniędzy i przekazują te informacje prosto do Rosjan..

     Nowy film Braci Coen to nieźle zakręcona fabuła, nieocziwkane i zaskakujące zwroty akcji a także dobrze nakreślone postacie. Tempo filmu jest odpowiednie, ilość przeznaczonych minut (ponad 2 godziny) jest taka jaka być powinna, humoru nie zabraknie więc wszystko wskazuje na to, że dostaliśmy udany film w gwiazdorskiej obsadzie. Czy aby na pewno? I tak i nie. Im dłużej wspominam i rozmyślam nad filmem tym bardziej przekonuje się, że to naprawdę dobry film. Nie zmienia to jednak faktu, że z kina wyszedłem z dość sporym niedosytem.
     Po obejrzeniu filmu okazało się, że moje wyobrażenie komedii Braci Coen różni się troszkę od tej jaką reprezentuje ich nowe dzieło "Tajne przez poufne". Spodziewałem się filmu podczas którego człowiek jest maksymalnie odprężony, uśmiechnięty i zadowolony bo w końcu ktoś nakręcił ciekawą komedie kryminalną. Niestety, komedii w komedii niewiele. Bywają momenty trwające po kilkanaście minut w których absolutnie nic się nie dzieje (co stwarza idealne warunki do ziewania) lub dzieje się coś z czego trudno się cieszyć (a nawet nie wypada..). Co więcej, w filmie pojawiają się sceny mocno brutalne a zwłaszcza ostatnia scena przy której musiałem odwrócić wzrok (co ostatnio zdarzyło mi się na którejś części filmu "Piła"..). Przyznam, że po filmie miałem mocno mieszane uczucia ale po czasie, po przemyśleniu całego filmu wywnioskowałem sobie taką oto teorię: "Tajne przez poufne" serwuje swego rodzaju zamierzone przez twórców skrajności. Śmiech do łez, współczucie, zażenowanie, zaskoczenie po nieoczekiwanym zwrocie akcji (aż sobie pod nosem powiedziałem "o kurde.." - takie było zaskoczenie) czy sceny mocno brutalne. To wszystko występuje w kolejności różnej, nie do przewidzenia przez co nie sposób siedzieć rozluźnionym i obojętnym bo nigdy nie wiadomo jakie emocje zaserwuje rozwój historii (czego np. końcówka filmu jest doskonałym przykładem..). Wg mnie, z perspektywy czasu jest to spory atut filmu którego nie dostrzegłem zaraz po wyjściu z kina.
     Jest natomiast jedna, bezdyskusyjna zaleta filmu - aktorzy i ich niesamowici bohaterowie. Przyznam, że jest to jeden z nielicznych filmów który pod względem aktorstwa zrobił na mnie naprawdę spore wrażenie.
     W role Osborne’a wcielił się John Malkovich który doskonale zagrał zirytowanego, nadużywającego alkoholu agenta CIA. Stworzył on postać która w swojej arogancji jest po prostu genialna a bluzganie w charyzmatycznym wykonaniu Malkovich’a to istna wulgarna poezja. Nawiasem mówiąc nie sposób zliczyć ile razy "What the fuck?!" pojawia się w prowadzonych przez Osborne’a dialogach..
     W roli żony Osborne'a zobaczymy Tilde Swinton która ze swoją wredną urodą idealnie pasuje do zimnej, nadętej suki jaką jest Katie Cox. Szczerze mówiąc już samo patrzenie na Tilde niezdrowo podnosi poziom agresywnej adrenaliny. Aktorka ta jest wprost stworzona do wszelkiej maści złych bohaterów i bab znęcających się nad biednymi facetami.
     George Clooney czyli Harry Pfarrer również zwraca uwagę bowiem jest to chyba jego najlepsza rola jaką do tej pory zagrał. Podstarzały z uwodzicielskim spojrzeniem i uśmiechem – trzeba przyznać, że Clooney pięknie się starzeje a w roli sympatycznego, wesołego playboya sprawdza się rewelacyjnie.
     No i Brad Pitt w roli idioty Chad'a Feldheimer'a. Jego postać jest najbardziej rzucającą się w oczy i uszy postacią z całego filmu (zaraz po Osborne) a dialogi jakie prowadzi z agentem CIA po prostu rozwalają na łopatki. Zarówno treścią jak i stylem - mistrzostwo.
     Moją uwagę zwrócił również J.K. Simmons w drugoplanowej roli dyrektora CIA. W filmie pojawia się zaledwie dwukrotnie ale jego tępa rozmowa z innym oficerem CIA który składa mu raport z dochodzenia to rewelacyjna karykatura rządowej agencji która przecież zajmuje się pozyskiwaniem i analizą informacji o rządach, osobach itp. A tu sami nie wiedzą o czym rozmawiają, nie wiedzą o co chodzi ale decyzje zapadają. Rewelacja, prawie popłakałem się ze śmiechu.

     Jak już wspomniałem, z początku film "Tajne przez poufne" rozczarował mnie i po wyjściu z kina nie mogłem nie wytknąć tego mojej drugiej połowie która pozbawiła mnie widowiska Ridleya Scotta :). Mimo wszystko film wiercił mi dziurę w głowie (co też w sumie jest atutem) i po czasie zmieniłem zdanie - jest to naprawdę dobry film aczkolwiek na pewno nie dla każdego. Tak czy inaczej wg mnie warto zobaczyć. Polecam.

::::::::::::::::: MOJA OCENA: 7/10 - DOBRY :::::::::::::::::