Robin Hood (2010 - kino)

     Masa filmów, seriali, nawet parodii, które każdy z nas widział w tv po kilka razy. Byłem pewien, że legenda o Robin Hoodzie została definitywnie wyeksploatowana i nic więcej już dodać nie można. A jednak i na tego kotleta przyszła pora. Za odgrzewanie wziął się jeden z najbardziej znanych i lubianych (a także dochodowych) duetów, czyli Ridley Scott oraz Russell Crowe.



     Jak na odgrzewanego kotleta przystało, nowy „Robin Hood” opowiada wszystko od początku, czyli poznajemy prawdę o tym, jak i dlaczego Robin stał się banitą wyjętym spod prawa. Rzecz jasna, historia Robina wg Scotta ma się trochę inaczej do tej najpopularniejszej z Kevinem Costnerem w roli głównej, ale z grubsza chodzi o to samo – from zero to hero. Zaskakujących wątków nie ma, finał jest znany praktycznie od pierwszych minut, a postacie są płaskie z wyraźnym podziałem na dobrych i złych, więc łatwo domyśleć się, kto i kiedy kopnie w kalendarz, a komu się upiecze. Generalnie wszystko jest na swoim, z góry ustalonym miejscu, ale... ta schematyczność nie przeszkadza. Nowa historia Robina została opowiedziana bardziej na poważnie, bardziej realistycznie, z odpowiednią dawką dramatyzmu, humoru, a także lekkiego romantyzmu (uff). Jeśli dodać do tego charyzmatycznego Russella „Maximus” Crowe w roli Robina, który w zbroi wygląda po prostu obłędnie, a także Cate Blanchettw roli Lady Marion to nie ma innej opcji, musi być dobrze i tak też jest (nawiasem mówiąc sporym dla mnie zaskoczeniem była obecność Marka Stronga! Powoli robi się z niego mega star..). Akcja może ciut za długo się rozkręca, ale w ogólnym odbiorze nie ma to najmniejszego znaczenia – film nie przynudza, jest dynamiczny i ciekawy.
     Ridley Scott jak zwykle dba o to, aby jego filmy brzmiały i wyglądały dobrze. Muzyka momentami zbyt rycząca, ale ogólnie rytmiczna i naprawdę klimatyczna (szczególnie z delikatnymi fragmentami wokalnymi). Scenografia, czyli wszelakie zamki, miasta i wsie XIII-wiecznej Anglii robią bardzo pozytywne wrażenie (zwłaszcza Nottingham, prawie jak Shire :) ). Obraz został utrzymany w stonowanych kolorach (a nawet wyblakłych) podkreślających wojenny, a nie bajkowy klimat. Do tego walki i bitwy budzą mały podziw, szczególnie ta ostatnia, która wygląda niczym XIII wieczny „Szeregowiec Ryan” (choć warto zaznaczyć, że w całym filmie krwi jest tyle co kot napłakał). Ogólnie jednak, tak jak w kwestii fabularnej, tak i technicznej wszystko jest na swoim miejscu i... jest dobrze.



     Ridley Scott zrobił swoje - nowy "Robin Hood" nie zaskakuje, nie zawodzi, to po prostu dobry film. Problem w tym, że ta pierwsza, pozytywna myśl odnosi się do wszystkich filmów, jakie Scott nakręcił po rewelacyjnym „Gladiatorze”. Niewątpliwie "twórca nie tylko Gladiatora" cały czas trzyma poziom i jest gwarancją dobrego, niegłupiego kina, ale z drugiej strony „apetyt rośnie w miarę jedzenia” i zwyczajnie chciałoby się czegoś więcej. Z każdą kolejną produkcją mam coraz większe wrażenie, że sukces „Gladiatora” był dziełem przypadku, a poprzeczka, którą Scott sam sobie zawiesił jest dla niego nie do przeskoczenia. Ciekawe, jak długo w zwiastunach i na plakatach nowych filmów będzie dopisek „film Ridley’a Scotta, twórcy Gladiatora”? Od premiery minęło 10 lat, a Scott dalej nie potrafi powtórzyć jego sukcesu. „Robin Hood” niestety tego nie zmieni, choć warto go zobaczyć bo.. to dobry film, ale tylko na jeden raz.

::::::::::::::::: 7/10 :::::::::::::::::